Strefa porad

W tym miejscu zamieszczane będą przydatne wskazówki i porady

Mikrorachunek podatkowy


Od 1 stycznia 2020 r. każdy podatnik będzie posiadał indywidualny rachunek podatkowy, który posłuży do wpłat PIT, CIT i VAT. Mikrorachunek otrzymają nie tylko podmioty gospodarcze, lecz również podatnicy uzyskujący dochody wyłącznie ze stosunku pracy, umów cywilnoprawnych itp. Podatnicy i pracodawcy-płatnicy zapłacą PIT, CIT i VAT do urzędu skarbowego wyłącznie na swój rachunek. Dotyczy również podatków za okresy sprzed 1 stycznia 2020 r., których płatność będzie dokonywana już w nowym roku.

Jak sprawdzić nr rachunku?

Mikrorachunek podatkowy sprawdzamy za pomocą generatora pod adresem: https://www.podatki.gov.pl/generator-mikrorachunku-podatkowego lub osobiście w dowolnym urzędzie skarbowym.
Wystarczy podać:
PESEL, jeśli jesteś osobą fizyczną:
- nie prowadzisz działalności gospodarczej
- lub nie jesteś zarejestrowanym podatnikiem VAT
NIP, jeśli:
- prowadzisz działalność gospodarczą lub jesteś podatnikiem VAT
- lub jesteś płatnikiem podatków, składek na ubezpieczenie społeczne i / lub zdrowotne
Indywidualny rachunek podatkowy posiadać będzie bardzo charakterystyczną strukturę (zob. dodawany art. 61b § 2 o.p.). Otóż poza sumą kontrolną oraz numerem rozliczeniowym jednostki organizacyjnej banku zawierać będzie identyfikator podatkowy podatnika lub płatnika, tj.:
1) PESEL – w przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług,
2) NIP – w przypadku pozostałych podmiotów.


Co wpłacamy na mikrorachunek podatkowy?

Mikrorachunek będzie służył do wpłat dokonywanych przez danego podatnika lub płatnika z tytułu:
1) podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT),
2) podatku dochodowego od osób prawnych (CIT),
3) podatku od towarów i usług (VAT),
4) niepodatkowych należności budżetowych (należności te wymienia art. 60 ustawy z 27.08.2009 r. o finansach publicznych, Dz.U. z 2019 r. poz. 869 ze zm.), np. należności z tytułu grzywien nałożonych w drodze mandatu karnego w postępowaniu w sprawach o wykroczenia oraz w postępowaniu w sprawach o wykroczenia skarbowe (zob. art. 60 pkt 6a ustawy o finansach publicznych).
Na mikrorachunek nie wpłaca się innych podatków, np. podatku akcyzowego, od spadków i darowizn, od czynności cywilnoprawnych itp.


Zwroty podatku

Zwroty z tytułu podatków dochodowych PIT lub CIT oraz podatku od towarów i usług VAT będą odbywały się na dotychczasowych zasadach, czyli na rachunki bankowe wskazane w CEIDG-1 lub odpowiednio NIP-8 (ZAP-3 dla osób fizycznych) lub na specjalny rachunek VAT (funkcjonujący w ramach stosowania mechanizmu podzielonej płatności).


Dodatkowe informacje

Mikrorachunek nie ulegnie zmianie w przypadku np. zmiany adresu zamieszkania/siedziby firmy.
W grudniu mają zostać opublikowane numery rachunków bankowych do wpłat pozostałych podatków, nieobjętych mikrorachunkiem. Informacji proszę szukać na stronach urzędów skarbowych.
Więcej informacji o mikrorachunku podatkowym na stronie Ministerstwa Finansów: https://www.podatki.gov.pl/mikrorachunek-podatkowy/.
UWAGA!!! Ministerstwo finansów czy urzędy skarbowe nie planują wysyłania zawiadomień o nadaniu mikrorachunku dla podatników. Wszelka korespondencja w tej sprawie może być próbą oszustwa. Przed użyciem mikrorachunku podatkowego warto sprawdzić czy zawiera cyfry 10100071222 (począwszy od pozycji nr 3) oraz prawidłowy PESEL lub NIP podatnika.

Przelew do Urzędu Skarbowego - jak wykonać?

Termin opłacania zaliczek na podatek dochodowy to do 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni (dla rozliczających się w ramach karty podatkowej do 7 dnia), natomiast termin zapłaty podatku VAT do 25 dnia miesiąca za miesiąc poprzedni.
Podatek wpłacamy na konto właściwego dla podatnika Urzędu Skarbowego. Numery rachunków Urzędów Skarbowych można znaleźć np. za pomocą wyszukiwarki na stronie internetowej Ministerstwa Finansów - link.
 
Zdefiniowanie przelewu
1) Typ przelewu – przelew podatkowy (w bankowości elektronicznej);
2) Numer rachunku organu podatkowego – numer konta Urzędu Skarbowego właściwego dla podatnika (w bankowości elektronicznej najczęściej po wybraniu Urzędu Skarbowego i symbolu formularza numer zostanie uzupełniony automatycznie.);
3) Nazwa banku odbiorcy – NBP, oddział właściwy do lokalizacji Urzędu Skarbowego (w bankowości elektronicznej pole uzupełniane automatycznie);
4) Organ podatkowy – nazwa urzędu;
5) Typ identyfikatora – wybieramy nr NIP jako identyfikator;
6) Identyfikator – podajemy nr NIP;
7) Symbol formularza – w zależności od opłacanego podatku:
PIT-5 – zaliczka na podatek dochodowy (progresywnie, wg skali 18% i 32%),
PIT-5L - zaliczka na podatek dochodowy (liniowo 19%),
PIT-4 (PIT-4R) - zaliczka na podatek dochodowy za pracowników,
PIT-8AR - zaliczka na zryczałtowany podatek dochodowy,
VAT-7 – podatek VAT opłacany miesięcznie,
VAT-7K – podatek VAT opłacany co kwartał,
VAT-9M – podatek od importu usług
8) Typ okresu – do wyboru mamy:
Rok (R)
Kwartał (K)
Miesiąc (M)
Dekada miesiąca (D)
Dzień (J)
9) Rok – podajemy rok, którego dotyczy przelew (w bankowości elektronicznej najczęściej dwie ostatnie cyfry roku – dla 2016 podajemy 16);
10) Numer okresu – podajemy miesiąc, za który opłacany jest podatek np. 11 – dla miesiąca listopad. Jeśli płatność dotyczy innego okresu podajemy wartości wyróżnione pogrubioną czcionką według poniższego wzoru (w bankowości elektronicznej rok, czyli w poniższym przykładzie „16”, zostanie dodany automatycznie):
16R - zapłata za cały 2016 rok (numer okresu zostawiasz pusty)
16K03 - zapłata za trzeci kwartał 2016 r.
16M11 – zapłata za miesiąc listopad 2016 r.
11) Identyfikacja zobowiązań – w przypadku zapłaty zaliczki na podatek dochodowy lub VAT pole pozostaje puste (wypełniamy, jeżeli płatność wynika z decyzji, postanowienia lub tytułu wykonawczego);
12) Kwota przelewu – podajemy kwotę przelewu.

Faktura – jak prawidłowo wystawić dokument sprzedaży?

Faktura jest dokumentem potwierdzającym dokonanie sprzedaży. Każdy przedsiębiorca ma do czynienia z fakturami w dwojaki sposób: jako wystawca faktury w przypadku dokonania sprzedaży produktów/towarów/usług oraz jako nabywca w przypadku dokonania zakupu. W tej sytuacji każdy powinien wiedzieć, co powinna zawierać prawidłowo wystawiona faktura. A jednak nadal spotykam się z wieloma błędami na fakturach, co zainspirowało mnie do napisania niniejszego tekstu.
 
Od 2014 roku definicję faktury oraz elementy, jakie powinna zawierać znajdziemy w ustawie o VAT. Faktura to każdy dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie (art. 2 pkt 31 ustawy).
Poprawnie wystawiona faktura, zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy, powinna zawierać:
1) datę jej wystawienia,
2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę,
3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy,
4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku (nr NIP),
5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku (nr NIP),
6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów albo wykonania usługi lub datę otrzymania całości bądź części zapłaty przed dokonaniem sprzedaży, jeśli taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury,
7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,
8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto),
10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, jeśli nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto,
11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto),
12) stawkę podatku,
13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku,
14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku,
15) kwotę należności ogółem.
 
Zanim omówię szerzej niektóre elementy faktury, parę słów o tym, czego faktura zawierać nie musi, ale nadal jest często spotykane.
Oznaczenie nazwy – dokument sprzedaży nie musi zawierać nazwy „faktura” lub „faktura VAT”, choć umieszczenie tych słów nie jest błędem. O tym, że dokument sprzedaży jest prawidłowy decyduje jego treść (zgodnie z elementami wymienionymi powyżej) a nie nazwa.
Data sprzedaży – od 2013 r. nie jest potrzebna, jednak jest dopuszczalna, jeżeli oznacza datę dostawy/zakończenia dostawy.
NIP nabywcy faktury – jest nieobowiązkowy w przypadku, gdy nabywcą jest osoba fizyczna lub gdy sprzedaż dotyczy czynności zwolnionych z podatku VAT (wtedy również sprzedawca może nie podawać nr NIP).
Podstawa prawna zwolnienia – dotyczy sprzedaży zwolnionej z VAT. Podanie podstawy nie jest wymagane w przypadku, gdy podatnik korzysta ze zwolnienia na podstawie art. art. 113 i art. 43 ust. 1 pkt 7, 37–41 ustawy o VAT, tj. w szczególności w przypadku zwolnienia ze względu na wysokość przychodu (zwolnienia podmiotowego)
Oryginał/kopia – fakturę wystawia się w dwóch egzemplarzach, jednak bez podziału (z pewnymi wyjątkami, np. dla faktur VAT-RR) na oryginał i kopię.
Podpis i/lub pieczęć – nie są wymagane.
 

Wyjaśnienia do niektórych elementów faktury

Dane identyfikacyjne sprzedawcy i nabywcy – składają się z imienia i nazwiska lub nazwy pełnej lub nazwy skróconej, zgodnych z danymi zawartymi w CEIDG lub KRS, adresu siedziby (w przypadku spółek), adresu zamieszkania lub adresu głównego miejsca prowadzenia działalności (w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) oraz numeru NIP.
 
Jednym z najważniejszych elementów faktury jest nr NIP (ewentualnie numer z właściwym dwuliterowym kodem, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim – w przypadku WDT). Powszechnie obowiązującym poglądem jest brak możliwości odliczenia podatku VAT przez nabywcę w przypadku braku na fakturze numeru NIP nabywcy. Jednak interpretacje organów podatkowych wskazuję, że jeżeli brak NIP nabywcy na fakturze jest tylko błędem technicznym, a faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze oraz są zawarte pozostałe niezbędne informacje (nazwa i adres nabywcy), to odliczenie podatku VAT jest możliwe (interpretacja ITPP1/4512-495/16/BK Izby Skarbowej w Bydgoszczy). Nie zmienia to faktu, że brak numeru NIP na fakturze jest błędem formalnym. Nieprawdą jest, że zamiast numeru NIP można podać nr PESEL. W przypadku osób nieprowadzących działalności gospodarczej jako nabywców podanie numeru PESEL również nie jest konieczne.
 
W przypadku faktur wystawianych odręcznie na gotowych drukach nie ma obowiązku wpisywania długopisem danych identyfikacyjnych sprzedawcy i/lub nabywcy – można użyć pieczątek. Ważne, aby dane były czytelne i kompletne.
 
Nie ma również obowiązku zamieszczenia formy i terminu zapłaty, jednak ze względów praktycznych jest to pożądane.
 
Częstym błędem spotykanym na fakturach jest brak ilości, jednostki miary lub wartości netto sprzedaży. Np. na fakturach dokumentujących sprzedaż usługi często spotykam się ze „skróconym” zapisem (1) lub (2) podczas, gdy zgodnie z wymogami (punkty 8-15) prawidłowy zapis powinien wyglądać tak, jak (3):
 
 

Jak korygować błędy na fakturze?

Jeżeli nabywca stwierdzi błąd na fakturze, to powinien przesłać sprzedawcy notę korygującą zawierającą błędne dane jak i dane prawidłowe. Notę korygującą można zastosować do poprawy danych identyfikacyjnych nabywcy. Jeżeli zaistnieje konieczność poprawy ilości, ceny, stawki podatku czy wartości netto lub brutto, to należy wystawić fakturę korygującą. Uwaga – prawo do wystawienia faktury korygującej ma jedynie sprzedawca!
 

Faktura uproszczona

Prawo do wystawienia faktury uproszczonej, o której mowa w art. 106e ust. 5 pkt 3 i ust. 6 ustawy o VAT, ma każdy podatnik VAT czynny lub zwolniony w sytuacji gdy kwota należności ogółem z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro (jeżeli kwota ta określona jest w euro) pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku. Wystawienie faktury uproszczonej zamiast „zwykłej” jest prawem, nie obowiązkiem.
 
Faktura uproszczona w przeciwieństwie do faktury „zwykłej” nie musi zawierać:
  • imienia i nazwiska nabywcy lub jego nazwy oraz adresu (ale musi zawierać NIP nabywcy),
  • miary i ilości (liczby) dostarczonych towarów lub zakresu wykonanych usług,
  • ceny jednostkowej towaru/usługi bez podatku (ceny netto),
  • wartości dostarczonych towarów/wykonanych usług, bez kwoty podatku,
  • stawek podatku,
  • sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku,
  • kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.
Warunkiem jest jednak zawarcie na fakturze uproszczonej danych pozwalających określić kwotę podatku dla poszczególnych stawek.
 
Istnieje jeszcze kilka innych typów faktur (np. faktury zaliczkowe, czy faktury WDT), które muszą zawierać dodatkowe elementy. Również dodatkowe elementy są wymagane w przypadku sprzedaży niektórych towarów i usług (np. paliw, odpadów, surowców wtórnych), szczególnych procedur sprzedaży (odwrotne obciążenie), czy metody odliczania VAT (metoda kasowa) jednak opisanie wszystkich to materiał nazbyt długi tekst, dlatego ograniczę się do dwóch podstawowych wariantów.
 

Termin wystawiania faktur

Począwszy od 2014 r. istnieją 3 podstawowe terminy wystawienia faktury:
1)       do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dostarczono towar, wykonano usługę lub uzyskano zapłatę – to standardowa zasada dotycząca większości transakcji,
2)       do 30 dni przed dostarczeniem towaru, wykonaniem usługi lub terminem zapłaty – faktura jest tutaj niejako formą wezwania do zapłaty,
3)       nie później niż z upływem terminu płatności – w przypadku niektórych transakcji.
Oczywiście i tu nie może obyć się bez wyjątków – inne terminy obowiązują np. podatników świadczących usługi budowlane czy dokonujących dostawy książek, jednak dla większości podatników właściwymi terminami będą te podstawowe.
 

W jakim czasie nabywca może żądać faktury?

Nabywca ma 3 miesiące od dnia wydania towaru lub wykonania usługi na zgłoszenie żądania wystawienia faktury. Jednak sprzedawca ma prawo (ale już nie obowiązek!) do wystawienia faktury również w przypadku późniejszego zgłoszenia żądania przez nabywcę.
 
Podsumowując – faktura jest dokumentem na tyle powszechnym, że przedsiębiorcy często nie zwracają uwagi na jej prawidłowość lub zwracają uwagę tylko na niektóre elementy. Tymczasem błędna faktura może być przyczyną problemów nie tylko dla księgowości, lecz może być kwestionowana przez organy podatkowe. Dlatego zachęcam do dokładnego sprawdzania faktur pod względem formalnym jak i merytorycznym, w czym – mam nadzieję – pomocny będzie niniejszy tekst.
Znajdź nas na Facebooku